இந்த இரவில் நீ
தனித்திருக்கிறாய்
விழித்திருக்கிறாய்
பசித்திருக்கிறாய்
பெரும் கருணை கொண்டு
உன்னை அப்படியே விட்டுவிட
நான் அவ்வளவு நல்லவனில்லை
உன் தனிமையை என்னால் சிதைக்கமுடியும்
உன் நீளமான இரவின் கூந்தலை தடவியபடி
ஒரு பாடலுடன் அதனை உறங்கவைக்க முடியும்
எச்சில் விழுங்கும் தாகத்தினை
உடல் சுருங்கும் பசியினை
ஒரு நொடியில் என்னால் விரட்டமுடியும்
என் அனுமதியின்றி ஒரு பூனை வளர்கிறது
எனதறையில்
சாம்பல் முகத்தில் மிதக்கும் பச்சை விழிகளில்
அனுதினம் பெருகுகிறது மதுக்கடல்
நிசிக்கணத்தில் நாக்கைச் சுழற்றி
தன் மதுவினைக் குடிக்கும் கள்ளப்பூனைக்கு
என்னைப்பற்றி எல்லாம் தெரியும்
பிஞ்சு நடையில் என்னைப் புணரும் பூனை
எப்போதும்
தனித்திருக்கிறது
விழித்திருக்கிறது
பசித்திருக்கிறது.
No comments:
Post a Comment